Sztuka „Król Bawełny” nie jest próbą odpowiedzi na żadne z powyższych pytań. To próba zobaczenia w Scheiblerze człowieka, posłuchania go i zrozumienia. To karkołomna i dość zaskakująca próba wejścia do jego głowy, pod sklepienie czaszki, do mózgu, do myśli, uczuć, emocji. Do wszystkiego, co determinuje życie jednostki. Nawet takiej, a może szczególnie takiej, jaką był Karol Scheibler.