Z wykształcenia był on fizykiem.Nauka była osnową i tematem jego literackich utworów scenicznych, komedii.Dał je jednak do komentowania parze amatorów w tych kwestiach, którzy nie umieją się z nimi obchodzić i których psychoanaliza tyle tylko obchodzi, na ile im jest potrzebna do rozegrania własnych popędów miłosnych.

ON – literat, artysta, za pretekst do rozmowy służą mu wiedza naukowa, w tym wypadku Freud.
ONA – aktorka, zaręczona z Władkiem (postać X telefoniczna) albo tylko twierdzi, że jest zaręczona.

ON tłumaczy czym jest LIBIDO, ONA dbając o karierę wchodzi w to. ON nie przypuszcza, że ONA wszystko potraktuje poważnie i rozwali go własną bronią, pojęciem „ślepej plamki” Freuda czyli „Ślepotą analizującego na działanie własnej podświadomości!”. ONA tłumaczy Władkowi czym jest LIBIDO: „ Ale miłość to taka czynność LIBIDA..—Nie bida, Freud nie pisze, że miłość to bida. Ja wiem, że nie rozumiesz… Libido to taki pociąg.. Nie, nie żelazny !—Nie.”

Jakie meandry LIBIDO w podróży tej przebyło?
Czy ONA i ON próbując analizy własnych snów zbliżyli się do siebie, czy też raczej pokonali lęk przed bliskością poznania dwojga ludzi.

Autor: Antoni Cwojdziński
Reżyseria: Magdalena Gnatowska
Światło i dźwięk: Grzegorz Lendzion
Kostiumy: Magdalena Gnatowska, Dominika M. Malczyńska
Charakteryzacja: Aleksandra Grzeszczak, Jakub Wójcik
Grafika: Anna Dyczka

W spektaklu wykorzystano utwory: „Bo to jest Lato” Mix Dance, „O, nie bądź pewny tak”.
Autor tekstu: Henryk Rostworowski
Kompozytor: Marguerite Monnot

Projekt wsparty przez Łódzki Dom Kultury