Lekarz pogotowia, który reanimował młodzieńca, ze zdziwieniem orzekł, że pod kostiumem mężczyzny ukrywa się krótko ostrzyżona najprawdziwsza kobieta.

Niedoszły_a samobójca_czyni w stanie krytycznym został_a przewieziony_a do szpitala, a prasa spekulowała na temat jego_jej motywacji, czekając aż odzyska przytomność. W jakim celu Szajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono. Wiadomo natomiast, że był_a bezdomny_a, cieszył_a się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał_a narzeczoną, a w szpitalnym oddziale kobiecym poznał_a swoją przyszłą żonę Czesławę Zaleśną.

Po raz drugi o Eugenii zrobiło się głośno – tym razem już w całej Polsce – kiedy w czerwcu 1938 roku rozpoczął się proces młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna. Oskarżona, posługując się aktem urodzenia kuzyna Eugeniusza Steibarta, nie tylko podejmowała różne prace, ale także wstąpiła w związek małżeński i (oficjalnie) dochowała się syna. Sprawa wyszła na jaw, kiedy doniesienie przeciwko niej złożył znajomy kobiety, wyznaczonej przez brata Eugenii na opiekunkę spadku zostawionego niepełnoletniej wówczas dziewczynie. To ona miała Eugenię namówić do przywdziania męskiego stroju.

Spektakl „Dobrze ułożony młodzieniec”, inspirowany losami Eugenii-Eugeniusza Steinbart, opowiada o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno, realizowane stereotypowo i narzucone raz na zawsze, a życie zgodnie z własnymi pragnieniami wymaga gigantycznej odwagi – o ile w ogóle jest możliwe. To historia niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; buntu przeciwko życiu w roli kobiety, która – jako kobieta – jest bezrobotna i bezdomna, a przede wszystkim – wcale się kobietą nie czuje.

Co się stało z Eugenią-Eugeniuszem podczas wojny i po jej zakończeniu? W jakiej roli płciowej postanowił_a kontynuować życie? Jak mogłoby wyglądać społeczeństwo bez binarnych podziałów na męskie i żeńskie? W jakim ciele odnalazłby_aby się dziś Eugeniusz-Eugenia? W jakim kraju? W jakim mieście?