A więc jest tam związek zdominowany przez zaborczą teściową, małżonek odnajdujący alter ego, nieuświadomiona młoda dziewczyna i w końcu żona tęskniąca za macierzyństwem. Świadkiem ich zmagań z życiem jest autor, który nie tylko prowadzi narrację, ale też wciela się w postaci tych opowieści. Wszystko to przeplatane jest piosenkami również autorstwa Wojtka Oleksiewicza.

„Scena pod sufitem” ma w swoim zamyśle być taką sceną, która pozwoli pokazywać niewielkie przedstawienia bardzo wybrednej publiczności. Publiczność wybredna to taka, która przychodzi do Teatru dlatego, że ma swoich ulubieńców, wie że Teatr to miejsce zarówno dla bardzo poważnej refleksji jak i na, mówiąc kolokwialnie, „wygłupy”. Głównym naszym założeniem jest stworzyć taką scenę, na której znakomici aktorzy Teatru Nowego lub zaproszeni przez nas goście będą mogli zaprezentować coś, co mimo wszystko zmieści się pod sufitem.