Za każdym ogrodem stoi idea nadawania znaczeń i obserwowania przemian, które zachodzą na oczach ogrodników i gości ogrodu. Ogród jest w końcu formą świata i światem samym w sobie.

Ogrody rozkoszy to alternatywna wizja czystej idei ogrodu. W pracach z tego cyklu otwarte zostały dawne archiwa katalogów świata przyrody, męskich reprezentacji oraz sytuujących się na pograniczu sztuki i medycyny. Wizerunki ciał toczonych chorobami oraz fragmentów naznaczonych defektami ciał. Elementy wyciągnięte z dotychczasowego kontekstu i zestawione razem w fantazyjnych kompozycjach. Nie tylko zmieniają swoje pierwotne znaczenia, ale budują także nowe światy wrażeń.

Kolaż wprowadza zamieszanie w ramach dotychczasowego dyskursu, gdzie bohaterowie, rośliny, zwierzęta i inne obiekty wyciągane są z pierwotnego kontekstu. Kontekstu w którym funkcjonowały jako idealne lub zafałszowane reprezentacje rzeczywistości. Te elementy odseparowane od tła i wprowadzone w nową przestrzeń zaczynają wyglądać komicznie, a wręcz figlarnie.

Przedmioty przestają być tym, czym wydawały się być do tej pory: owoce przestają być częścią natury, zwierzęta przypominają ludzi, a ludzkie ciała pomylić można ze strukturami minerałów. Elementy archiwalne zestawione razem budują nowe relacje, które nie wydają się być przypadkowe, ale raczej skrupulatnie zaplanowane już w samym archiwum, jeszcze przed samą ingerencją estetyczną.

Relacje przedstawione w Ogrodach wytwarzają nową aurę, i nowe pragnienia.

Postacie ludzi, a zwłaszcza mężczyzn, wprowadzone do ogrodu, pośród owoców, warzyw, zwierząt i minerałów realizują fantazje patrzących na nich widzów. Mogą to być pragnienia cielesne, często nienormatywne, które w ramach każdego Ogrodu znajdują miejsce do nieskrępowanej realizacji. Światy Ogrodów zapraszają widza do opowiadania historii własnych pragnień i lęków. Oto właśnie ogród staje się przestrzenią nowego życia obrazów archiwalnych, a więc zapomnianych i niechcianych. Ogrody wikłają widza w nadawanie życia tym okruchom przeszłości i czynią cielesność i materialność świata wolną i realizującą się w swojej mnogości i w każdym możliwym przejawie. To właśnie tu cielesność i materialność stają się formą rozkoszy.

tekst: Konrad Sierzputowski
kuratorka: Barbara Olejarczyk

Maciej Bohdanowicz

ur. 1984 w Łodzi, absolwent Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi, adiunkt w Pracowni Projektów i Działań Rysunkowych na macierzystym wydziale. Zajmuje się grafiką cyfrową i fotografią. Swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Prace w zbiorach Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu

Maciej Bohdanowicz jest laureatem Nagrody Jury wręczonej podczas zbiorowej wystawy „Powtórzenie”, zorganizowanej w ramach pierwszych urodzin lokalu Pop’n’Art.

Wernisaż: 04.01.2019, 19:30