Choreograficzne opracowanie historii Don Kichota, bezpośrednio wywodzącej się z dzieła Miguela de Cervantesa, wykonywano jako balet dworski DON QUICHOTTE w Luwrze już w 1614 roku.

Przez kolejne 400 lat powstało kilkadziesiąt dzieł wykorzystujących motyw błędnego rycerza, jednak to balet w choreografii legendarnego Mariusa Petipy z muzyką Ludwiga A. Minkusa (1869) na trwałe wszedł do repertuaru zespołów baletowych na całym świecie, przekazywany przez kolejne pokolenia choreografów.

Popularność tego baletu bez wątpienia wiąże się z malowniczym kolorytem dawnej Hiszpanii, ponętnymi Cygankami i strojnymi toreadorami, ale przede wszystkim to rycerz z La Manchy, komiczny Sancho Pansa i pokraczny Gamache zawsze cieszą się największym powodzeniem wśród widzów.

Ponadto główni bohaterowie, Kitri i Basilio, nie mają sobie równych w repertuarze klasycznym w kategoriach wdzięku, temperamentu i wirtuozerii tanecznej. Wszystko to tworzy porywającą rewię tańca klasycznego w hiszpańskiej stylistyce.