Urzekające jest w nim to, że aktorka nawiązuje kameralny kontakt z widzami, bawi się razem z nimi. Dzięki temu koncertowi widzowie mają okazję poznać nieznany dotąd talent estradowy aktorki, która ironizując także na własny temat, potrafi stworzyć niezapomniany klimat prawdziwego kabaretu. W trakcie recitalu klimat dobrej zabawy przeplata się z głęboką refleksją.

Sama Szczepkowska, w jednym z wywiadów, mówi o swoim spektaklu następująco: „Jest prawdą, ale nie tylko o mnie. Jest prawdą o każdym dzieciństwie, młodości i wszelkich przemianach, których doznajemy w życiu. Bardzo poważnie to brzmi, ale ten wieczór nie jest poważny. Ja się trochę naśmiewam z tego wszystkiego. Poszłam kiedyś do psychoterapeuty i on powiedział, że mam w sobie bardzo dużo z dziecka i trzeba wielu sesji, żeby je ze mnie wykorzenić. Nie wróciłam do tego terapeuty już nigdy – odwrotnie, staram się nie tracić więzi z tą dwunastoletnią dziewczynką, którą kiedyś byłam i która uważała, że żadne z jej marzeń się nie spełni. Ten wieczór jest jednym z tych marzeń.”

Teksty Joanna Szczepkowska, akompaniament Janusz Bogacki.