Zwiedzanie stacjonarnie odbywać się będzie w godz. 18:00 – 22:00

W programie:

• zwiedzanie wystaw stałych
• zwiedzanie wystawy czasowej rzeźb przedstawiających św. Franciszka
• otwarty dziedziniec Muzeum
• Galeria Jednego Zabytku

Wystawa czasowa rzeźb św. Franciszka

Rzeźby pochodzą z prywatnej kolekcji Pana Macieja Balceraka, która będzie eksponowana w magazynie studyjnym Działu Wierzeń, Obrzędów i Folkloru.

Autorami rzeźb są bardzo znani rzeźbiarze ludowi z całego kraju, są to zarówno tereny woj. łódzkiego, mazowieckiego, czy lubelskiego.

Na wystawie zaprezentowano około 45 rzeźb.

Stała wystawa etnograficzna pt. Szare jak ziemia, barwne jak pamięć poświęcona jest człowiekowi – twórcy, a zarazem „wytworowi” kultury wsi okresu dwudziestolecia międzywojennego, na terenie Polski środkowej (na wystawie reprezentowane są regiony: opoczyński, rawski, łowicki i sieradzki). W owym czasie wieś pozostawała jeszcze w pewnej izolacji od świata zewnętrznego, co sprzyjało utrzymywaniu się postaw zachowawczych, a wraz z nimi systemu społeczno-kulturowego, który opierał się na wartościach związanych z ziemią, lokalnością, kultywowaniem miejscowej tradycji, działaniem kontroli społecznej i na autorytecie starszych. Dlatego też mimo indywidualizacji losów jednostek, istniał na wsi pewien schemat kulturowy ludzkiej drogi życiowej. Koleje życia człowieka stanowią główny wątek narracyjny prezentowanej wystawy, a poszczególne jej części są „wizerunkami” następujących po sobie etapów biografii chłopskiej.

„Wizerunkiem” dzieciństwa jest wnętrze izby, a więc najważniejszej części domu rodzinnego, od której dziecko zaczynało poznawanie świata i gdzie czuło się najbezpieczniej. Tu dzieci naśladujące dorosłych, wdrażane do najrozmaitszych zajęć, uczyły się wytrwałości, poczucia obowiązku i szacunku dla pracy. W izbie-kuchni koncentrowało się życie całej rodziny, a w tradycyjnym wnętrzu obowiązywał pewien ustalony porządek w rozmieszczaniu mebli, sprzętów, przedmiotów kultu religijnego i elementów zdobniczych.

Na wystawie zrekonstruowano część chałupy opoczyńskiej: fragment sieni i sąsiadującej z nią izby-kuchni. Zastosowany do celów ekspozycyjnych przekrój budynku umożliwia pokazanie różnych szczegółów konstrukcyjnych budynku oraz odsłonięcie strychu. Ważnym elementem budowlanym są urządzenia ogniowe: palenisko z okapem, piec-ogrzewacz, oraz komin przystosowany konstrukcyjnie do odprowadzania dymu z dwu pomieszczeń.

W muzeum może przybywać jednocześnie 50 zwiedzający.